A seiva calcinada

“Na Seiva calcinada, coma en toda a sua obra anterior, mestura con gran ironía e mellor humor, con metáforas intelixentes, o sexo, a castrante relixión coa denuncia política, a cotidianeidade e o individual coa problemática social, contextualizando os seus versos na historia do noso país. Porque o Alberte entende que o mundo é continuo e todo se entremestura, malia que o políticamente correcto, as normas sociais parcelen aos individuos e calquera maltratador poida continuar a ser bó veciño ou bó profesional. Alberte disecciona en cada texto a mísera herdanza que lle imos deixar aos nosos fillos, a venda dun pro-pio, da nosa seiva, por entrar obrigatoriamente no canivalismo da sociedade e non ser ese alguén en risco de exclusión social, produto e termo inventado para substentar o status quo do sistema capitalista”.

Prólogo de Verónica Martínez