Codeseira
Codeseira (1933) é o único libro publicado en vida. O tratamento da paisaxe ofrece resonancias clásicas. Seguiu a liña iniciada por Antonio Noriega Varela, de carácter ruralista que o enlazan co século XIX, se ben inclúe tamén elementos vangardistas como o hilozoísmo.
A miña aguillada
Quero unha aguillada que seña un tesouro
Que non teña falta desde a punta ao cabo
Feita dun caxoto de carballo mouro
Criado entre silvas nun terreo escravo
No forno escocida i escarapelada,
De freba moi limpa, dereita, sin nós.
Pulida e xeitosa. Quero unha aguillada
Das mellor feitiñas que puido dar Dios
E ben enferrada con ferrón de aceiro
Porque unha aguillada que non ten ferrón
Nin e honra do dono, nin e pau duradeiro,
Nin limpa un arado, nin fende un terrón.
E por se algún dia chega unha ocasión
En que Xan labrego poida erguer a man
Quero unha aguillada que me sirva entón
Pra medirlle as costas a algún pillaban.
Ni unha falta triste dende a punta ao cabo
Que digan os homes A vara naceu!
Feita dun caxoto de carballo bravo
Esa é a aguillada que quero ter eu
Autoría
