Os filósofos xa non brindan con cicuta

Dedica poemas ás caixeiras do supermercado, á velocidade pola autoestrada, ás redes sociais, a un café de mañá, a un intermedio nas clases do instituto, á convivencia en familias desestructuradas, a conducir de noite ou a un avó con Alzheimer. Este último é o que dá comezo ao volume: O avó empéñase en saír da habitación pola porta do armario. Dan ganas de rir, unha deses sorrisos como unha bolboreta coas ás rotas, case verme. É coma se vas dar un paseo e miras e folleas. A poesía do día a día, que resalta a sinxeleza no seu poemario.