Si o vello Sinbad volvese ás illas

Botou as cascas de laranxa ao mar. Goteáballe o zugo polas mestas barbas. Berroulle ao rapaz que estaba facendo estrobos na gamela.
    -¡Sari! ¡Olla para esas cascas que tirei á auga! ¿Ves o amarelas que son? Pois así son clarexando á alba as illas das Cotovías. Somentes falta a do medio, que ten unha montaña verde.
    - ¡Non hai tales illas, Sinbad! Dixo Adalí que ao sul non había nada.
    - ¡Hai, hai! ¡Están as illas das Cotovías coma estas laranxas!
    Co remo arredou Sinbad dúas das cascas meirandes para faguer por entre delas o estreito de Miraquenvén, e despois arrempuxou un pauciño por el, querendo imitala nao, procurando as ondas do mar maior, máis aló dos estreitos.
    - ¡Sari, escóitame, hom! ¡Pídocho de favor!
    - ¡Non hai Cotovías, Sinbad!
    Sari volveuse para Sinbad, sorrindo.
    - ¡Non hai nada! ¡Non hai nada!, berraba.
    O vello piloto que estaba sentado derriba dunha pipotiña de mel de Chipre, amosaba as súas mans ao pequeno  Sari, quen tendo rematados os estrobos choutaba, tan áxil coma mouro, de lancha en lancha, deica caír co derradeiro pulo a carón de Sinbad. Axoenllouse diante del e palmeouno nas sofraxes.
    - ¡Sinbad, meu señor amigo, non hai nada! Bícoche os xoenllos, pero non hai máis nada que auga, e despois auga (...)
    - Sari, amigo de meu, segundo  estou vendo agora mesmo as miñas mans que tantas vegadas aloumiñaron o leme, tan claramente vin no sul as illas das Cotovías. Levabamos dezanove días de mar e dixen para min: ¡que ben virían agora unhas illas e unha sede de auga fresca! E velaí as Cotovías, amareliñas, abaneándose como naos. Nos cais da meirande, á que aproabamos, había xente paseando, con grandes quitasoles. Díxenlle ao segundo que me estribese ben o turbante novo, un damasco que mercara de pouco, salmonete veteado, e botei pola espalda unha toquiña verde, empresada con fibelas de prata. Había que pór pé con señorío, que eu navegaba polo Soldán de Melinde, que non é un pousafoles.
    - ¿Vive aínda?
    - ¡Sempre hai Soldán en Melinde, hom! ¡Sempre hai Soldáns! Ninguén das Cotovías ollaba para nós, Sari. Estaba a miña nao ancorada a doce brazas do farol dos cais, e ninguén nos miraba. Toda aquela familia dos quitasoles seguía paseando, falando entre ela e cos canciños que corrían, moi famosos, con dous rabos... Si, Sari, amigo novo, tes que crerme: tiñan un rabo en cada cachiña, os dous moi brizados, moi saudadores. Nin a xente nin os cans se decataban de que estabamos alí. Berrabámoslles e non nos ouvían. Parecían de nación de linterna xorda. Entramos naquela terra algo desconfiados, non fora burla, concho, como en Cipango, que alí o Sogún cando se anuncia xente forasteira que chega da banda do mar, manda tender unha grande tela pintada na que están postas ao natural seu praias solaces e badías abrigadas, e un xigante que ten de cámara está cun punteiro convidando e decindo os nomes da costa, como en lección de Xeografía, e acaróanse as naos que veñen, pero alí están uns baixos que chaman das Arañas, e entón pérdense e os remuíños papan a xente. Entramos na illa, Sari, como che ía decindo, e non nos vían nin nos ouvían. Pasabamos por entremedias deles e nin se decataban. Sari, tes que crerme. ¿Que che custa, hom? Dígoche que pasabamos ao traveso deles, e eran de nuben. Avisei á xente para encher de auga as barricas ben preste, que me entraba medo da noite naquela illa. Non se vían casas. Non había máis que area amarela, fontes e figueiras, e alá enriba o cume verde, brillante coma unha esmeralda. A xente, que é moura, homes moi outos con grandes brusas coloradas e cadaqué co seu quitasol de freco, falaba rouco e con moita franquía, e había un que tiña que ser moi terque e medio testón, que ao falar cos outros pondo razóns, o túzaro pegaba nos quitasoles dos contertulios co seu, berrando alporizado: ¡ajá, ajajá, tujá!  Soio había un que fose pequeno, e este andaba aparte, brincando á corda co seu can. Non se viron mulleres nin nenos. Aquela illa é moi fermosa, Sari.  
            (Álvaro Cunqueiro: se o vello Sinbad volvese ás illas)