Bardo
Figura utilizada repetidamente na poesía de Eduardo Pondal sob a forma de heroe incomprendido e depositario da memoria colectiva, obrigado a exercer, a través da poesía e do seu canto unha misión profética.
EXEMPLOS
Ah! quen fora com' elas tan libre!
Cautivo do barro,
Con fonda tristura,
Dixérase o bardo,
Que soña antr' as uces,
Co tempo pasado,
Queixumes dos pinos (1886)
Pensamentos insómnes
Turbulenta ambición,
Propósitos de ferro,
O ánimo nobre ousou:
De mil suidades fondas,
O túrbido escadron,
Com'a Luzbel privára,
Do primeiro esplendor.
Son os bardos sapientes,
Que lei fatal lanzou,
Soñadores e vagos,
De sua condicion:
Por eso eu á min mesmo,
Non me conozo, non;
E escraman os camiños
Mesmos por onde vou:
Parece un pino leixado do vento,
Parece botado do mar de Niñons.
Queixumes dos pinos (1886)
