Homeoteleuto
O homeoteleuto consiste na repetición dunha terminación igual en palabras próximas. A diferenza da rima non segue un esquema regular.
Vemos fuxir o vento lento
a tarde ten un nome inaccesible coma un pano
pra despedir a vidae na historia pechada pode escribirse o tempo
con signos que semellan sombras case extinguidas.
Vemos fuxir a pomba comba
en Vigo. Nun intre a vida pasa
chove inmisericorde polas rúas
no medio da cidade apágase unha lámpada
o legado do outuno recupera a linguaxe
da camelia enlutada.
Vemos fuxir a morte mortenun espacio violeta impenetrable
cando a luz abolida na textura da pedra
se volve mesta e xeme.
Vemos fuxir o corvo torvo
abatido no tempo que vai á nosa beira
alguén guinda unha túnica no fondal dos teus ollos
materia escura pra medir a vida
forma de nada e pranto
fábula esvaecida
iso que vai marcando a nosa teima
iso que vai desfigurando as formas
iso que vai deixando liñas como degoiros
e que chamamos morte cando chega
e que chamamos morte cando pasa.
Códice calixtino (1986)
