Madrigal

Nun curruncho do Olimpo, certo día
que o dios fillo de Venus e de Marte,
inda neno e sin xeito no seu arte,
no manexo do arco se impoñía,
botóu man dunha frecha afiada e forte
e ó ceo a dirixéu tan por dereito,
con tan cativa sorte,
que, ó caír, encravóuselle no peito.
Amor, de amor ferido,
queixóuse do dolor cun ¡ai! sentido,
agre e dóce, ridor e lastimeiro...
¡E foi este salaio de Cupido
o madrigal primeiro!