Poema breve e enxeñoso de carácter satírico.
Aquil señor burgués condecorado,
usía ou escelencia ben cebado,
que ronca con pracer na noite longa,
e ten muller feliz, de teta oblonga,
con dous fillos petisos, deportistas,
un pouco libertinos e "juerguistas",
idiotas pola nai, polo pai, grosos;
pondo dentes de can que venta os ósos,
ponse a rosmar e morde:
"Eu prefiro a inxusticia ao desorde