Caride Ogando, Ramón

Ramón Caride Ogando  naceu en 1957 en Cea (Ourense). Licenciado en Bioloxía pola Universidade de Santiago de Compostela. Exerce a docencia no IES Ramón Cabanillas de Cambados, vila onde reside.

É autor dunha extensa obra narrativa, recoñecida pola crítica e os lectores, con novelas como a triloxía de sombras e de lume, integrada por Soños eléctricos (Xerais, 1992), galardoada co  Premio Blanco Amor, 1992 de novela e que foi unha das primeiras obras de fantasía científica escritas en galego; Sarou  (Xerais, 1997), centrada no submundo do narcotráfico (Premio Café Dublín, 1997) e  O Sangue dos camiños (Sotelo Blanco, 2003; reeditada por Xerais en 2014; Premio Risco de Literatura Fantástica, 2003). Tamén é autor de antoloxías como Negros Espellos (Xerais, 2001) ou Escáner (Xerais,2002). Como autor de relatos publicou tamén os volumes: Os ollos da noite (Ir Indo, 1990); Crónicas de sucesos (Ir Indo, 1991); Lumefrío (Xerais 1994); Fendas no tempo (Espiral Maior,1995); A incerteza dos paraísos (2000) e Boca da noite (Everest, 2003) ou Dedre (Xerais, 2004). En 2008 publicou a novela curta O frío azul (Sotelo Blanco) á que seguíu Flash-Black 13 (Urco, 2014). É coautor de varios libros colectivos de narrativa como Narradores de cine (1996), Novo do Trinque (1997), E dixo o corvo... (1997), Parnasur (1998), Palabras con fondo (2000), Historias para calquera lugar (2001), Longa língua (2002), ou Narradio (2003), entre outros.
Como poeta, os seus últimos libros son: Diacrónica (2002); As máscaras de Cronos. Poemas 1994-2005 (Xerais, 2006), recompilatorio de poemarios anteriores; Criptografías (Follas Novas, 2010) e A chuvia humana (Toxosoutos, 2012).
Animador de múltiples actividades culturais, foi o primeiro presidente (1994-97) da asociación cultural "A Santa Compaña" de Cambados e un dos promotores da revista homónima. Ten desenvolvido unha intensa actividade xornalística dende os anos oitenta, sendo columnista en distintos xornais (El Mundo, Faro de Vigo, O Correo Galego), creador de series xornalísticas: Blues da fronteira (La Voz de Galicia), O libro de area (Faro de Vigo), e colaborador en suplementos culturais (Galicia Literaria, Faro das Letras, ...). Poemas, relatos e colaboracións súas aparecen tamén en escolmas, antoloxías, revistas literarias e congresos dentro e fóra de Galiza.
Na súa producción infantil e xuvenil, marcada sempre pola problemática ecolóxica, aparecen títulos como: Micifú e os seus amigos (2000); Ruki, o rato robot (2003); e a peza teatral Historia dunha sobreira (2001); destacando a serie As aventuras de Said e Sheila, ilustrada por Miguelanxo Prado que recentemente apareceu completa con este título, no seu primeiro ciclo (Xerais, 2001). Sheila e Said representaron unha auténtica novidade dentro do sistema literario galego, obtendo unha grande acollida entre o público xuvenil. Desde Perigo vexetal (Xerais, 1995), até Ari e o minotauro (Tambre, 2015), van alá máis vinte e tres títulos, neste ámbito literario; entre outros, Ameaza na Antártida (Xerais, 1997); O futuro Roubado  (Xerais, 1999); A negrura do mar (Xerais, 2004); O Capitán Aspanitas e o misterio das Burgas (Xerais, 2013); O castelo do asombro (Tambre, 2013); Endogamia 0.2 (Xerais, 2013) ou  As viaxes de Ruki (Xerais, 2014). En 2010 publicou o ensaio O gume dos espellos (Ed. Toxosoutos). A súa obra ten recibido varios premios.